Menu
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόση δύναμη έχουν οι λέξεις που χρησιμοποιείς; Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να ξεστομίζει λέξεις που είναι ακατάλληλες ή λάθος για αυτό που θες να πεις εκείνη τη στιγμή;
Αν το σκεφτείς λίγο, χρησιμοποιούμε σκληρές λέξεις χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Λέξεις που έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν αρνητικά κι εμάς αλλά και τους γύρω μας.
Είμαι σίγουρος ότι έχουν υπάρξει περιπτώσεις που έχεις πει κάτι σε κάποιον και έχεις παρεξηγηθεί, ενώ εσύ αναρωτιέσαι τί μπορεί να τον πείραξε.
Ο ανθρώπινος νους έχει πολλές «δυνάμεις». Μία από αυτές είναι το ασυνείδητό σου. Το ασυνείδητο είναι εκεί για να σε προστατέψει. Αναλαμβάνει δράση όταν το συνειδητό χρειάζεται να αποτραβηχτεί για λίγο και να ανασυγκροτηθεί.
Έτσι, όταν οδηγάς αφηρημένος και διαπιστώνεις ότι έχεις χάσει τη στροφή σου, είναι γιατί το συνειδητό σου αποτραβήχτηκε για λίγο. Όταν ξεχνιέσαι ξαφνικά στο γραφείο και για δύο με τρία λεπτά ονειροπολείς, είναι για τον ίδιο λόγο ακριβώς.
Αυτή η δύναμη του να σε προστατεύει, το κάνει και λίγο ευάλωτο όμως. Το ασυνείδητο δεν αναγνωρίζει τις μεταφορικές έννοιες. Αντιλαμβάνεται τα πάντα κυριολεκτικά. Θεωρεί ότι οτιδήποτε του λες ή ό,τι ακούει είναι πραγματικό.
Είτε έχει να κάνει με την υγεία μας, είτε με απλές καθημερινές καταστάσεις, είτε με την επικοινωνία μας με τους άλλους, ασκούμε επιρροή με τη γλώσσα μας. Δεν είναι τυχαία η έκφραση «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει».
Σκέψου λοιπόν τί μπορεί να συμβαίνει όταν λες, «Πάμε στο μπαράκι απόψε να τα σπάσουμε;» Σίγουρα δεν το εννοείς κυριολεκτικά, αλλά το ασυνείδητο σου το αντιλαμβάνεται έτσι και σύντομα, όταν θα έχεις πιει δύο με τρία ποτά και δε θα έχεις απόλυτα τον έλεγχο, θα αναλάβει εκείνο και τότε μάντεψε τί θα συμβεί…
Στο γραφείο, πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει, «Αυτός ο υπεύθυνος μου έχει καθίσει στο σβέρκο από την ημέρα που ήρθε», και μετά από κάποιο διάστημα να διαπιστώνεις ότι ο σβέρκος σου όντως πονάει;
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες εκφράσεις που δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο μπορεί να επηρεάζουν το σώμα μας. Βλέπεις, ο ανθρώπινος νους είναι ένα φανταστικό εργαλείο, αλλά θέλει να ξέρεις να το χειρίζεσαι σωστά. Ο τρόπος που ερμηνεύει την πραγματικότητα είναι απόλυτα κυριολεκτικός. 
Για να στο δώσω να το καταλάβεις και να μη νομίζεις ότι γράφω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι, ας κάνουμε ένα πείραμα:
«Φαντάσου ότι κρατάς ένα λεμόνι στο χέρι σου. Είναι ένα φρεσκοκομμένο, κατακίτρινο γεμάτο λεμόνι. Φέρε την εικόνα στο μυαλό σου, μύρισε την ωραία μυρωδιά που έχει όταν είναι φρεσκοκομμένο από το δέντρο.
Τώρα κρατάς ένα μαχαίρι και κόβεις το λεμόνι στη μέση. Ξεφλουδίζεις το μισό και τώρα έχεις στο χέρι σου μισό καθαρισμένο λεμόνι. Τώρα σκέψου ότι βάζεις το μισό λεμόνι στο στόμα και αρχίζεις να το μασάς. Το ζουμί σου γεμίζει το στόμα και πλημμυρίζεις από τη ξινίλα! Συνεχίζεις να το μασάς ενώ ταυτόχρονα το ζουμί κυλάει στο λαιμό σου».
Τώρα, ξέρεις ότι το λεμόνι δεν είναι πραγματικό, σωστά; Γιατί όμως όσο το διάβαζες, το στόμα σου γέμισε σάλια;
Όπως αντιλαμβάνεσαι λοιπόν, το μυαλό σου δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ κυριολεξίας και μεταφοράς. Σκέφτεσαι λεμόνι και αντιδρά σαν να έχεις φάει λεμόνι. Λες ότι εχτές «κάηκε το μυαλό σου» από το διάβασμα και εκείνο αντιδρά για να σε θεραπεύσει από το κάψιμο.
Αντί να κάνεις αυτό λοιπόν, ποιος ο λόγος να μην αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου σε κάτι πιο θετικό; Γιατί να μη βοηθήσεις το μυαλό σου να βοηθήσει το σώμα σου; Εφόσον οι αντιδράσεις του σώματος συνδέονται με τις σκέψεις σου, δεν είναι προτιμότερο να έχεις θετικές σκέψεις;
Δεν είναι προτιμότερο να πεις απλά «Πάμε να φάμε κάτι να χορτάσουμε» αντί για «Πάμε να ξεσκιστούμε στο φαί»; Γιατί είμαι σίγουρος όπως κι εσύ, ότι λίγο αργότερα θα βρίσκεσαι σε μία καρέκλα και θα αγκομαχάς, βαριανασαίνοντας από τα σουβλάκια που μόλις κατάπιες αμάσητα!
Τι περιμένεις λοιπόν; Βοήθησε τον εαυτό σου να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος.
Και για να μάθεις να χρησιμοποιείς τις λέξεις για να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου, δες εδώ