Τι Γονιός θες να γίνεις;

Τι σημαίνει να είσαι γονιός;

Πόσο απαραίτητο είναι να θέλεις πραγματικά να γίνεις και γιατί δεν έχουμε σωστή ενημέρωση για αυτό;

Θέλω να σου μιλήσω για ένα πραγματικό γεγονός που έζησα πρόσφατα και που, για να πω την αλήθεια, με ενόχλησε αρκετά. Βρισκόμουν σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο όταν έκατσα σε κάποιο από τα καταστήματα για να φάω κάτι. Κλασσικά, ως εκ φύσεως περίεργος, άρχισα να παρατηρώ τα διπλανά τραπέζια και αυτό που είδα με προβλημάτισε αρκετά.

Στο τραπέζι στα δεξιά μου κάθονταν ένα ζευγάρι με το παιδί τους. Ο μικρός πρέπει να ήταν περίπου ενάμιση χρόνων. Η μαμά του ήταν κολλημένη σε μία οθόνη κινητού οπότε για τώρα δεν θα ασχοληθούμε μαζί της. Ο μπαμπάς του, που οφείλω να ομολογήσω ότι ασχολιόταν μαζί του, είχε μία ιδιαίτερη συμπεριφορά.

Αρχικά μιλούσε στο παιδί σαν να ήταν γατί ή σκύλος. Αφού του έκανε όλους τους θορύβους που κάνουμε στα ζώα, όπως ψιψιψι ή σφυρίζοντας όπως στα σκυλάκια, το ρώτησε αν θέλει «να κάνει μαμ» ή «να πιει λολό». Στη συνέχεια του έδωσε ένα πλαστικό πιρούνι για να παίξει. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να διευκρινίσουμε ότι σε άνθρωπο που δεν έχει αναπτύξει ακόμα τις κινητικές του ικανότητες, δεν δίνουμε αιχμηρά αντικείμενα.

Αφού του το έδωσε και διαπίστωσε ότι υπάρχει πιθανότητα να βγάλει το μάτι του, του το άρπαξε από το χέρι λέγοντας του ότι αν χτυπήσει με αυτό, θα βρει τον μπελά του. Αυτό μου θύμισε την μητέρα μου, που όταν ήμουν μικρός και με έβλεπε να σκαρφαλώνω σε δέντρα, μου έλεγε: «Θα πέσεις και θα σκοτωθείς και μετά θα σε δείρω». Είπα ότι η μαμά του έμεινε στο κινητό και τον κόσμο της περίπου 15 λεπτά χωρίς κουβέντα; Ίσως χρειαζόταν λίγο δικό της χρόνο.

Στα αριστερά μου, κάθονταν ένα ζευγάρι με την κόρη τους, η οποία ήταν μερικών μηνών, και ένας φίλος τους. Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι το μωρό ήταν στα πόδια του μπαμπά της και μπροστά της είχαν βάλει ένα κινητό που έπαιζε ένα αδιάφορο παιδικό.

Θα μπορούσα να παραθέσω δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες links σε άρθρα παιδιατρικών συλλόγων και μελετών που μιλούν για τον καταλυτικό ρόλο που μπορεί να παίξει στην ανάπτυξη των παιδιών η έκθεση τους σε οθόνες, ειδικά σε πολύ μικρή ηλικία. Δεν λέω, κι εμείς με τηλεόραση μεγαλώσαμε και με αμφιβόλου ποιότητος προγράμματα, ειδικά από το τέλος της δεκαετίας του ’90 και μετά αλλά δεν είχαμε αυτή την κατάσταση που επικρατεί τώρα. Σοβαρά όμως, πόσο δύσκολο είναι να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να ασχοληθείς με το παιδί σου;

Δεν θα ήθελα να γίνω επικριτικός και να πω στον κάθε ένα πώς να μεγαλώσει το παιδί του (αν και σε κάποιες περιπτώσεις θα έπρεπε). Εξάλλου η κοινωνία και ο πολιτισμός μας εξελίχθηκε και έφτασε εδώ που έφτασε με τέτοιους γονείς, οπότε κάνουν και κάτι σωστό.

Συμπεριφέρσου στο παιδί σου σαν ίσο

Ωστόσο, αν θέλει να κάνεις το κάτι παραπάνω, υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να κάνεις.

Για αρχή, συμπεριφέρσου στο παιδί σου σαν ίσο. Υπάρχει μία τάση, από πολύ κόσμο, να θεωρεί τα παιδιά χαζά.

Τα παιδιά είναι απλά άπειρα οπότε θεώρησε ότι μπορούν να καταλάβουν ακριβώς ότι τους λες, οπότε άσε τα μαμ και τα λολό και μίλα τους κανονικά. Έρευνες έχουν δείξει ότι όταν χρησιμοποιούμε πολύπλοκες λέξεις, τα παιδιά αναπτύσσουν γρηγορότερα και περισσότερο τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες.

Γίνε παράδειγμα προς μίμηση

Τα πρώτα πέντε χρόνια στη ζωή ενός παιδιού είναι και τα πιο σημαντικά. Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι τότε σχηματίζονται οι βασικότερες συνήθειες/στρατηγικές λειτουργίας τους.

Αυτό σημαίνει ότι οι κολώνες για την συμπεριφορά και κυρίως για τον χαρακτήρα ενός παιδιού μπαίνουν πολύ νωρίς. Αυτό σημαίνει ότι τα ερεθίσματα που παίρνουν εκείνη την περίοδο πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και φυσικά αυτό θα πρέπει να γίνει στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον. Συνεπώς, ότι του δείξεις, αυτό θα κάνει.

Όχι άλλη οθόνη

Ξέρω ότι το αναφέραμε παραπάνω αλλά αξίζει να το πούμε ξανά.

Η οθόνη, είτε από υπολογιστή, είτε από τηλεόραση, είτε από κινητό είναι επιζήμια για τα παιδιά. Τα οπτικά ερεθίσματα που λαμβάνουν, τους στερούν την φαντασία και την ανάπτυξη.

Σε αυτές τις ηλικίες θα έπρεπε να εστιάζουν περισσότερο στην ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων και της φαντασίας τους, κάτι που οι οθόνες δεν το υποστηρίζουν. Είναι καλύτερο να μάθεις στο παιδί σου να ζωγραφίζει και όταν είστε σε κάποιο εστιατόριο ή καφέ, να το αφήνεις να ζωγραφίζει και να αναπτύσσει την φαντασία του.

Τέλος, ακόμα κι αν κάνεις φανταστική δουλειά με το παιδί σου, θα πρότεινα να την ενισχύσει με το να διαβάσεις ένα σχετικό βιβλίο. Θα εκπλαγείς με το πόσα πολλά μπορείς να μάθεις εκεί.