Όσο είμαστε μικροί, βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε. Όταν μας ρωτάνε για την ηλικία μας, φροντίζουμε να προσθέσουμε και τους μήνες που έχουμε «φάει» από τον τρέχοντα χρόνο! Πιστεύουμε ότι αν δείξουμε μεγαλύτεροι, θα είμαστε πιο σημαντικοί και ο κόσμος θα μας πάρει περισσότερο υπ’ όψιν του.
Εν μέρει έχουμε δίκιο. Ο κόσμος έχει την τάση να μας υπολογίζει βάσει της ηλικίας μας. Όσο κι αν το αρνηθείς, σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που έχεις πιάσει να τον εαυτό σου να αναρωτιέται για την ηλικία των άλλων και να βγάζει συμπεράσματα για αυτούς. Χωρίς αυτό όμως, να αποτελεί ιδιαίτερο κριτήριο.
Όσο περνάνε τα χρόνια, θέλουμε να μεγαλώνουμε όλο και λιγότερο. Αρχικά αποφεύγουμε να πούμε την ηλικία μας. Κάποιοι σταματάνε να την αναφέρουν εντελώς, λες και αυτό θα φρενάρει το πέρασμα του χρόνου. Άλλοι πάλι, εκνευρίζονται και δεν απαντάνε καν ή γίνονται επιθετικοί όταν τους ρωτάς πόσο χρονών είναι.
Πόσο μπορεί να σε επηρεάσει στην εργασία, στις συναναστροφές ή στις σχέσεις σου;
Γιατί επιτρέπουμε σε κάτι τόσο αόριστο και απροσδιόριστο όπως ο χρόνος, να διαμορφώνει τη συμπεριφορά μας και τις αντιλήψεις μας;
Η ιδέα του αναμενόμενου, της λήξης της ζωής δηλαδή, είναι κάτι που μας τρομάζει σαν ανθρώπους. Ανέκαθεν ήταν ο αιώνιος φόβος, το άγνωστο και το μυστηριώδες, οπότε δύσκολα γίνεται αποδεκτό. Υπάρχει λόγος όμως να επιτρέψουμε σε αυτή την ιδέα να μας κυβερνά όλη μας τη ζωή; Γιατί να ζεις με το φόβο αναμένοντας κάτι που ούτως ή αλλιώς θα έρθει κάποια στιγμή;
Η έννοια της ηλικίας είναι απλά ένα περιοριστικό πιστεύω.
Η ερώτηση «Πόσων χρόνων είσαι;» το μόνο που προσφέρει είναι να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα και μάλιστα λανθασμένα πολλές φορές. Όπως:
“Είναι πολύ μεγάλη για εμένα”
“Είναι πολύ μικρός για εμένα”
“Είσαι πολύ μεγάλος και δεν θα έχεις αρκετή όρεξη για δουλειά”
“Είσαι πολύ μικρή και δεν έχεις αρκετή εμπειρία ακόμα”
“Είσαι σε μία ηλικία γάμου”
“Είσαι τόσο και ακόμη δεν έχεις κάνει παιδιά;”
Επιτρέπουμε σε κοινωνικές νόρμες εκατοντάδων χρόνων να μας επηρεάσουν και να διαμορφώσουν τη ζωή μας και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να απελπιζόμαστε και να κάνουμε λάθος κινήσεις και επιλογές. Φτάνουμε να απολογούμαστε για την ηλικία μας ή γιατί δεν πράττουμε βάσει αυτής.
Κάθε μέρα διαβάζουμε για «έρευνες» ή μελέτες που αναφέρουν ότι η τάδε ηλικία είναι καλύτερη για να κάνεις ένα πράγμα. Και μία άλλη ηλικία είναι καλύτερη για να κάνεις κάτι άλλο. Μέσα στον πανικό μας, διαβάζουμε την έρευνα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε αν ταιριάζουμε στο ηλικιακό προφίλ που αναφέρεται στην έρευνα και όχι αν η έρευνα έχει βάρος.
Ξεχνάμε το βασικότερο όμως. Και αυτό είναι ότι δεν υπάρχει ηλικιακό όριο για οτιδήποτε κι αν κάνεις. Οι επιλογές στη ζωή σου είναι καθαρά δικές σου και το πώς θα αξιοποιήσεις το χρόνο που έχεις διαθέσιμο είναι στο χέρι σου και όχι σε αυτών που προσπαθούν να σου ορίσουν το πώς θα ζήσεις.
Δεν υπάρχει ηλικιακό όριο στο πότε θα σπουδάσεις ή στο πότε θα δουλέψεις. Όπως δεν υπάρχει ηλικιακό όριο στο πότε θα κάνεις οικογένεια ή αν θα ξανακάνεις οικογένεια.
Υπάρχουν άτομα που ξεκινούν τη ζωή τους από την αρχή στα 30, στα 40, στα 50 και ούτω καθεξής. Το σημαντικότερο που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι είναι στο χέρι σου. Δεν υπάρχει όριο αρκεί να το έχεις συνειδητοποιήσει και να πράξεις ανάλογα.
Είναι απαραίτητο να λειτουργείς με ηρεμία μυαλού και καθαρή κρίση. Ο πανικός θα σε αποσυντονίσει και θα σε οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις.
Για να ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν, να θυμάσαι ότι:
Τι πρέπει να Αποφύγεις όταν ξεκινήσεις τη Νέα σου Δουλειά
Δεν έχεις Εργασιακή Εμπειρία: 10 Συμβουλές που θα σε βοηθήσουν
Αν δεν Πήρες Προαγωγή, να τι Πρέπει να Κάνεις στη Συνέχεια
13 Τρόποι για να έχεις Θετική Ενέργεια στη ζωή σου
Δεν με Συμπαθούν στη Δουλειά: Τι να Κάνεις
Εγκράτεια: Οι λόγοι που αξίζει να αποζητάς την αφοσίωση σε ένα πρόσωπο