3 λέξεις που δεν πρέπει να χρησιμοποιείς στο γραφείο

Μπορεί να μην είμαστε καν βέβαιοι ότι τις χρησιμοποιούμε καθημερινά, όμως κάποιες λέξεις μας περιορίζουν κατά πολύ.

Είσαι στη μέση μια συζήτησης με κάποιον συνάδελφο και από το πουθενά (ή έτσι πιστεύεις) τον βλέπεις να γίνεται απόμακρος και να χάνει το ενδιαφέρον του. Αν μάλιστα έχεις διαβάσει και τα άρθρα μας, παρατηρείς και τις αλλαγές στη γλώσσα σώματός του που σε πληροφορούν ότι κάτι έχει αλλάξει.

Αλλά τι; Είναι κάτι που είπες; Πιθανότατα, ναι. Όταν αρχίσεις να δίνεις προσοχή σε αυτά που λες, θα διαπιστώσεις ότι υπάρχουν συγκεκριμένες λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνά που όμως σπάνια ανιχνεύονται από τα εσωτερικά μας «ραντάρ».

Είναι λέξεις που έχουν τη δύναμη να μας κρατούν πίσω. Τώρα που το γνωρίζεις αυτό, να κάποιες που δεν πρέπει να χρησιμοποιείς συχνά στη δουλειά σου.

#1. «Αλλά»

Το «αλλά» συσκοτίζει και δεν μας επιτρέπει να δούμε την αλήθεια, μας σταματάει από το να προχωράμε μπροστά και μας κάνει θύματα της ζωής. Τις περισσότερες φορές μάλιστα δεν γνωρίζουμε σε συνειδητό επίπεδο τους περιορισμούς που ασκεί πάνω μας.

Συνήθως αυτό που υπονοεί το «αλλά» είναι: «ξέχνα όλα τα καλά που είπαμε πριν, τώρα έρχεται η σκληρή αρνητική αλήθεια». Φυσικά ο αρνητισμός είναι το τελευταίο που θέλουν να ακούσουν οι άλλοι, ειδικά αν συνοδεύεται και από το «αν».

«Αν είχαμε πιο πολύ βοήθεια στο Χ προτζεκτ, τώρα θα ήμασταν εντός προγράμματος». «Αν οι συνάδελφοι με βοηθούσαν, θα μπορούσα να τελειώσω πιο νωρίς».

Έπειτα υπάρχει και το γνωστό «ναι, αλλά». Αυτό είναι το «αλλά» που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να αγνοήσουμε τη συμβουλή των άλλων. Σα να λέμε «να τώρα ποιοι είναι όλοι οι περιορισμοί που έχω και με εμποδίζουν».

Εξάλειψε λοιπόν το «αλλά» από τη φρασεολογία σου και θα έχεις μια πολύ θετική οπτική της ζωής.

Θες να αλλάξεις τον τρόπο που σε βλέπουν στο γραφείο; Δες εδώ

#2. «Θα προσπαθήσω»

Το «θα προσπαθήσω» είναι κάτι που όλοι χρησιμοποιούμε συχνά. Για παράδειγμα:

• «Θα προσπαθήσω να σου το στείλω μέχρι αύριο»
• «Θα προσπαθήσω να τελειώσω μέχρι το μεσημέρι»
• «Θα προσπαθήσω να βρω χρόνο για το Χ θέμα»

Το «θα προσπαθήσω» όμως σημαίνει το ακόλουθο: Παρ’ όλο που άκουσα το αίτημά σου, δεν είναι προτεραιότητα για εμένα τώρα ώστε να ασχοληθώ, αλλά δεν θέλω να στο πω και κατάμουτρα.

Φυσικά οι συνάδελφοί σου με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη δεν πείθονται από αυτό. Όταν το ακούν, καταλαβαίνουν την αλήθεια και ανιχνεύουν την μη αυθεντικότητά σου. 

Το «θα προσπαθήσω» δημιουργεί αμφιβολίες, τόσο σε εσένα τον ίδιο, όσο και στους άλλους. Και φυσικά δίνει στους άλλους την εντύπωση πως είσαι αναξιόπιστος.

Αντί λοιπόν να αφήνεις τα πράγματα μετέωρα, απλά να αποφασίζεις να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι. Κάνε ή μην κάνεις κάτι, δεν υπάρχει προσπάθεια. 

#3. «Δεν μπορώ»

Ναι, πρέπει να βάζεις τα όρια σου, όμως πρέπει να τηρείς και τα προσχήματα, γιατί όταν λες «δεν μπορώ» έτσι σκέτα, οι συνάδελφοι ακούν «δεν θέλω».

Το «δεν μπορώ» δείχνει ότι δεν συνεισφέρεις το μερίδιο σου, ότι είσαι απρόθυμος να συμμετάσχεις στην ομάδα και να φέρεις τη δουλειά εις πέρας. Αν όντως δεν μπορείς να κάνεις κάτι για οποιονδήποτε λόγο (ικανότητες, χρόνο, έλλειψη πόρων κλπ), χρειάζεται να βρεις μια εναλλακτική διατύπωση που θα δείχνει την επιθυμία σου να βοηθήσεις, ακόμα κι αν αυτή δεν επαρκεί.

Για παράδειγμα, άλλαξε το «Δεν μπορώ να έχω έτοιμη αυτή την αναφορά μέχρι το απόγευμα» με το «Δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι μπορώ να ετοιμάσω μια τόσο περίπλοκη αναφορά σε τόσο λίγο χρόνο. Μήπως μπορείς κάποιος άλλος από το τμήμα να με βοηθήσει για να το επιταχύνουμε;»

Όπως βλέπεις λοιπόν, ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε μας «χρωματίζουν», δημιουργούν μια εικόνα για εμάς και επηρεάζουν τον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι, αλλά και τον τρόπο που βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας.

Ο λόγος και ο τρόπος που γίνεται αυτό, περιγράφονται πολύ ωραίο στο σχετικό άρθρο του Βασίλη που μπορείς να βρεις εδώ. Για να βελτιώσεις όμως την εικόνα σου και το πώς σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι, διάβασε περισσότερα για το Σεμινάριο μας στις Επικοινωνιακές Δεξιότητες.