Παροχή Κινήτρων: Τι παρακινεί τους εργαζομένους;

Ενστικτωδώς οι πιο πολλοί θα απαντούσαμε ότι αυτό που παρακινεί τους εργαζομένους είναι τα χρήματα.

Η ψυχολογία όμως διδάσκει, ότι οι άνθρωποι υποκινούνται και από χρηματικά αλλά και από μη χρηματικά κίνητρα, προκειμένου να δράσουν κατά τρόπο που προσδοκούν ότι θα τους αποδώσει τις ανταμοιβές που επιθυμούν και θα τους προφυλάξει από τις ποινές που προσπαθούν να αποφύγουν.

Κατά συνέπεια, για να παρακινήσεις τους εργαζομένους να συμπεριφερθούν με συγκεκριμένο τρόπο, θα πρέπει να κάνεις δύο πράγματα για να εξασφαλίσεις την ικανή παροχή κινήτρων:

• να παρέχεις επιθυμητές ανταμοιβές και ανεπιθύμητες ποινές
• να παρέχεις τη σχετική βεβαιότητα, ότι η συμπεριφορά σύμφωνα με τις επιθυμίες της επιχείρησης, θα οδηγήσει σε αυτές τις ανταμοιβές και τις ποινές

Η επιχείρηση δηλαδή, παρέχει την προσδοκία, ότι η επιθυμητή συμπεριφορά οδηγεί σε επιθυμητές ανταμοιβές. Είναι εύλογο ένας εργαζόμενος να προσδοκά μέσα από την εργασία του να κερδίζει κάποια χρήματα και όσο καλύτερος είναι στο επάγγελμά του, τόσο περισσότερα χρήματα να κερδίζει.

Τί συμβαίνει όμως αν εργάζεται σε μια επιχείρηση, που δεν είναι σε θέση να τον διαβεβαιώσει ότι θα αμειφθεί για την εργασία του ή ακόμα, ότι θα αμειφθεί καλύτερα, αν αποδώσει καλύτερα; Ο εργαζόμενος αυτός δε θα έχει κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο να εργαστεί.

Η προσπάθεια που καταβάλλει ένας εργαζόμενος είναι υψηλή, όταν έχει την πεποίθηση ότι η προσπάθειά του επηρεάζει την επίδοση και ότι η επίδοση θα οδηγήσει στην κατάλληλη ανταμοιβή. Αν ένας εργαζόμενος θεωρεί ότι οι προσπάθειές του δε θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα ή ότι το αποτέλεσμα αυτό δε θα τον ωφελήσει προσωπικά, τότε δεν έχει κάποιο σοβαρό λόγο να εργαστεί.

Εξωτερικές και εσωτερικές ανταμοιβές

Οι εξωτερικές ανταμοιβές έρχονται έξω από το άτομο, τους δασκάλους, τους γονείς, τις επιχειρήσεις, τους συναδέλφους, τους πελάτες κ.λπ. και περιλαμβάνουν βαθμούς, χρήματα, επαίνους και βραβεία.

Οι εσωτερικές ανταμοιβές προέρχονται από το ίδιο το άτομο και περιλαμβάνουν την ικανοποίηση από την προσπάθεια, το αίσθημα ευεξίας μετά από την άσκηση, την ευχαρίστηση του να φανείς χρήσιμος σε κάποιον ή την ικανοποίηση για την επίτευξη ενός καλού αποτελέσματος.

Σε μερικά επαγγέλματα, όπως οι δάσκαλοι και οι εθελοντές, οι εσωτερικές ανταμοιβές είναι πιο ισχυρές από τις εξωτερικές και για το λόγο αυτό δέχονται να εργάζονται με μισθούς κατώτερους των προσόντων τους. Σε άλλες θέσεις εργασίας ωστόσο, δεν παρέχονται πολλές ευκαιρίες για εσωτερικές ανταμοιβές και για το λόγο αυτό, τα χρήματα παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην υποκίνηση των εργαζομένων αυτών.

Μία σύμβαση εργασίας μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου μπορεί να ιδωθεί ως μια συμφωνία που αποσκοπεί:

• στη συμβολή στην επιτυχία της επιχείρησης (μέσω την απασχόλησης του εργαζομένου)
• στην υποκίνηση του εργαζομένου να εργαστεί (μέσω της παροχής αμοιβής)
• στην ευθυγράμμιση των επιδιώξεων του εργαζομένου με αυτές της επιχείρησης (η αμοιβή παρέχεται για τη συμβολή στην επιτυχία της επιχείρησης)
• στην εκχώρηση αρμοδιότητας λήψης αποφάσεων (ο εργαζόμενος αναλαμβάνει κάποια πρωτοβουλία για την επιτυχία της επιχείρησης)

Τόσο ο εργοδότης, όσο και ο εργαζόμενος, επιθυμούν να μεγιστοποιήσουν τις ανταμοιβές τους (επιτυχία της επιχείρησης και αμοιβή του εργαζομένου) στο ελάχιστο γι’ αυτούς κόστος, ωστόσο χρειάζονται ο ένας τον άλλο.

Ενδεχομένως ο  εργαζόμενος να πιστεύει, ότι ο εργοδότης δε θα τιμήσει τη συμφωνία που έκανε, ή μπορεί να επιλέξει να περιηγείται στο διαδίκτυο ή να μιλά στο τηλέφωνο με τους φίλους του αντί να εργάζεται για τους σκοπούς της επιχείρησης.

Επίσης, ο εργαζόμενος μπορεί να μη φροντίζει για τη συνεχή επαγγελματική επιμόρφωσή του, ώστε να είναι πάντα ικανός να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της θέσης εργασίας. Όλα τα παραπάνω συνιστούν το κόστος της κακής διαγωγής του εργαζομένου.

Η παροχή κινήτρων και η παρακολούθηση της επίδοσης ενός εργαζόμενου, μπορούν να ιδωθούν ως μία προσπάθεια αντιστάθμισης του κόστους της κακής διαγωγής του εργαζομένου. Κατά συνέπεια, το κόστος για την παροχή κινήτρων και την παρακολούθηση της επίδοσης του εργαζομένου, δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα οφέλη από την αποτροπή της κακής διαγωγής του εργαζομένου.