Outsourcing: Πρέπει τελικά μια επιχείρηση να τα κάνει όλα μόνη της;

Οι επιχειρήσεις συχνά έρχονται αντιμέτωπες με το δίλημμα εάν θα πρέπει να εκτελούν όλες τις παραγωγικές τους διαδικασίες από μόνες τους ή θα πρέπει να αναθέτουν εξωτερικά σε υπεργολάβους μερικές ή τμήματα αυτών (outsourcing).

Επιπρόσθετα, οι επιχειρήσεις καλούνται να αποφασίσουν πώς θα υποστηρίξουν τις παραγωγικές τους διαδικασίες με την παροχή π.χ. υπηρεσιών λογιστικής υποστήριξης, διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, νομικής υποστήριξης κ.λπ. Αυτές οι υποστηρικτικές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρονται, είτε εσωτερικά από τα τμήματα της επιχείρησης, είτε από εξωτερικούς παρόχους.

Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι υποστηρικτικές υπηρεσίες είναι αναπόσπαστο τμήμα μιας επιχείρησης. Είναι, όμως, πράγματι έτσι; Πολλές επιχειρήσεις αναθέτουν εξωτερικά σε τρίτους πολλές από τις υποστηρικτικές τους εργασίες, όπως τη λογιστική υποστήριξη, την είσπραξη των απαιτήσεών τους, την εύρεση προσωπικού κ.α.

Πότε κάνεις outsourcing;

Σε γενικές γραμμές, ισχύει ο κανόνας ότι μια επιχείρηση δεν αναθέτει σε τρίτους τις διαδικασίες από τις οποίες πηγάζει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα. Π.χ. μια εταιρεία ενδυμάτων μπορεί να αναθέσει όλες τις διαδικασίες της, ακόμα και την παραγωγή της, εξολοκλήρου σε τρίτους εκτός από τις διαδικασίες σχεδιασμού των ρούχων της, εφόσον θεωρεί ότι τα μοναδικά της σχέδια είναι η πηγή της επιτυχίας της. 

Ειδικότερα, η απόφαση για την εξωτερική ανάθεση εργασιών (outsourcing) εξαρτάται από τη συνεξέταση ενός συνδυασμού πολλών ποσοτικών και ποιοτικών παραγόντων. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται:

• Απαιτούμενη γνώση. Πολύπλοκα ή μοναδικά επιχειρηματικά εγχειρήματα μπορεί να απαιτούν εξεζητημένες διαδικασίες και επιχειρησιακή κουλτούρα τις οποίες οι εξωτερικοί πάροχοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν και να προσφέρουν. Από την άλλη πλευρά, ορισμένες υποστηρικτικές υπηρεσίες μπορεί να είναι πολύ εξειδικευμένες για μια επιχείρηση να τις προσφέρει αφ’ εαυτού της, όπως π.χ. η τεχνική υποστήριξη των δικτύων πληροφορικής της.
• Ευαίσθητη πληροφόρηση. Μερικές επιχειρήσεις στηρίζουν την επιτυχία τους στην κατοχή τεχνολογικής γνώσης, τη βαθιά κατανόηση των πολυπλοκοτήτων της αγοράς ή σε ευνοϊκούς συσχετισμούς και συμμαχίες σε μία αγορά. Οι επιχειρήσεις αυτές θα είναι διστακτικές να αναθέσουν εξωτερικά υποστηρικτικές υπηρεσίες, που θα επέτρεπαν σε τρίτους να αποκτήσουν στρατηγικά σημαντική γνώση.
• Σχετικά κόστη. Πολλές επιχείρησης αντιμετωπίζουν την εξωτερική ανάθεση των υποστηρικτικών εργασιών ως ένα τρόπο αύξησης της ευελιξίας των προϋπολογισμών τους και μείωσης του επιπέδου των τρεχόντων και μακροπρόθεσμων κοστών τους (λιγότερες «πάγιες» δαπάνες). Η τακτική αυτή πιέζει τα εσωτερικά τμήματα της επιχείρησης, είτε να προσφέρουν υπηρεσίες σε συγκρίσιμα κόστη, είτε να εξαφανιστούν.
• Αξιόπιστοι πάροχοι υπηρεσιών. Μια φθηνότερη εξωτερική υπηρεσία δεν είναι οικονομικά αποτελεσματική εάν η αξιοπιστία και η ποιότητά της είναι χαμηλή και επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα της επιχείρησης να επιτύχει τους στόχους της. Π.χ. η εξυπηρέτηση πελατών είναι μια πολύ ευαίσθητη λειτουργία που, αν δεν εκτελεστεί καλά, μπορεί να οδηγήσει στη φυγή πελατών και σε πλήξη της φήμης της επιχείρησης. Μια πληγείσα φήμη μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αποκατασταθεί.
• Ηθικά ζητήματα. Θα ανέθετε μια επιχείρηση μέρος των διαδικασιών της σε επιχειρήσεις που δεν τηρούν το νόμο ή δεν επιδεικνύουν το επίπεδο κοινωνικής υπευθυνότητας που η ίδια η επιχείρηση έχει υιοθετήσει; Ευαίσθητα ζητήματα όπως η παιδική εργασία, η απασχόληση ανασφάλιστου προσωπικού, η προστασία του περιβάλλοντος κ.α. συχνά πρέπει να συνεξετάζονται στις αποφάσεις για εξωτερική ανάθεση εργασιών και χρήση υπεργολάβων.