Απόρριψη: Τα στάδια για να την ξεπεράσεις

Η απόρριψη είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις

Όλοι βιώσαμε απορρίψεις στη ζωή μας, σε όλα τα επίπεδα. Πρόκειται για ένα συναίσθημα επίπονο που μπορεί μεν να είναι δύσκολο να ξεπεραστεί, αλλά που μπορεί και να εξελιχθεί σε μία σημαντική εμπειρία ζωής.

Το να ξεπεράσει κάποιος μία απόρριψη δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση: ο τρόπος αντιμετώπισής της εξαρτάται από τα διάφορα βιώματα, την εμπειρία, τα συναισθήματα που τρέφουμε για το πρόσωπο που μας απορρίπτει, το βαθμό ωριμότητας και αντίληψης του καθενός.

Παρόλα αυτά όμως, υπάρχουν κάποια στάδια αντιδράσεων και σκέψεων, τα οποία βιώνονται από τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο.

Ας δούμε τις κυριότερες σκέψεις που βιώνει κάποιος όταν έρχεται αντιμέτωπος με μία απόρριψη:

Για να απορρίφθηκα, σημαίνει πως δεν αξίζω τίποτα

Είναι η πιο συνηθισμένη σκέψη η οποία μας έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που βιώνουμε απόρριψη. Η ευκολία με την οποία μετατρέπουμε μία κακή έκβαση μίας σχέσης η εργασίας σε θανατική ποινή και ως κάτι που καταστρέφει τη ζωή μας, είναι αξιοθαύμαστη.

Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει πως η απόρριψη ενεργοποιεί το μέρος στον εγκέφαλό μας το οποίο είναι υπεύθυνο και για το σωματικό πόνο. Η απόρριψη είναι ικανή να πυροδοτήσει την ανασφάλεια ή να μας υπενθυμίσει παλαιότερες αποτυχίες οι οποίες μπορούν να επιστρέψουν στη μνήμη μας και να αρχίσουν να μας βασανίζουν.

Σε αυτό καταλυτικό ρόλο παίζει το ανεξάντλητο απόθεμα αγάπης που έχει δεχτεί ένας άνθρωπος από την παιδική του ηλικία κιόλας. Αντιθέτως, αν κάποιος δεν έχει δεχτεί αγάπη από τους γονείς και την οικογένεια, είναι πιθανότερο να ξεπεράσει πιο αργά και δύσκολα μία απόρριψη.

Εγώ φταίω που ο άλλος με απέρριψε

Είναι η πιο συνηθισμένη κατηγορία ενός ανθρώπου ο οποίος βιώνει απόρριψη. Κατηγορεί διαρκώς τον εαυτό του, θεωρεί πως η δική του στάση απώθησε και έδιωξε τον άλλο άνθρωπο.

Ένας κυκεώνας ανυπόστατων και άδικων σκέψεων τριβελίζει στο μυαλό μας. Αν ήμουν εξυπνότερος, ομορφότερος, καλύτερος, αγαπούσα περισσότερο, είχα αντιδράσει διαφορετικά στην τελευταία συνάντηση το άλλο άτομο δε θα με απέρριπτε.

Επάνω στην απόρριψη που δεχόμαστε από το άλλο πρόσωπο, κάνουμε το ολέθριο λάθος να απορρίπτουμε και να κατηγορούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Και αυτό είναι πραγματικά έγκλημα απέναντι στον εαυτό μας που εκείνη τη στιγμή χρειάζεται συμπόνια και αγάπη. Πολλοί άνθρωποι αλλάζουν μάλιστα και εντελώς τον εαυτό τους, προσπαθώντας να κερδίσουν την έγκριση και την εκτίμηση από το άλλο πρόσωπο.

Θες να μάθεις να διαχειρίζεσαι την απόρριψη; Δες εδώ

Δεν μπορεί η απόρριψη να ισχύει, θα κατάλαβα λάθος

Στον άνθρωπο υπάρχει ένας μηχανισμός άμυνας τον οποίο η Ψυχολογία ονομάζει άρνηση. Η άρνηση εμφανίζεται στον άνθρωπο όταν εκείνος δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει και να αποδεχτεί ένα επώδυνο γεγονός. Επιστρατεύοντας λοιπόν την άρνηση, αρχίζει να πιστεύει πως η απόρριψη δεν υφίσταται και πως κάτι θα έχει καταλάβει λάθος.

Και ποιος είναι ο άλλος που με απορρίπτει;

Όταν ένας άνθρωπος βιώνει συναισθηματικό πόνο και δε βρίσκεται σε θέση να τον αντιμετωπίσει, προσπαθεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους λύτρωσης. Ένας από αυτούς είναι η επίθεση προς εκείνον ο οποίος μας φέρεται απορριπτικά.

Ένας από τους τρόπους άμυνας και προσπάθειας να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας που δέχεται κλυδωνισμούς, είναι η γνωστή ερώτηση: και εσύ ποιος είσαι που απορρίπτεις εμένα;

Έχασα κάθε ευκαιρία στην αγάπη και την ευτυχία

Είναι ο πιο συνηθισμένος φόβος των ανθρώπων που βιώνουν απόρριψη. Αισθάνονται πως δεν πρόκειται να βρουν ξανά την ευτυχία, αδυνατώντας εκείνη τη στιγμή να αντιληφθούν πως η ευτυχία δεν εξαρτάται καν από άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις έξω από εμάς, αλλά βρίσκεται μέσα μας.

Ίσως αυτό να έχει μία λογική αιτιολόγηση. Μας φαίνεται δύσκολο και συναισθηματικά χρονοβόρο να δημιουργήσουμε μία γνωριμία από την αρχή, να χτίσουμε από την αρχή μία σύνδεση και γειτνίαση με κάποιο άλλο πρόσωπο.

Φτάνουμε στο σημείο να εξιδανικεύουμε πλήρως το άλλο άτομο που μας απέρριψε, αρνούμενοι να δούμε τις κακές πλευρές και τα μειονεκτήματά του. Αισθανόμαστε πως μας έκλεψαν μία θέση για τον Παράδεισο, πως χάσαμε την καλύτερη και πιο τέλεια ευκαιρία της ζωής μας.

Ακόμα και αν κάποιος απορριφθεί, αυτό δε σημαίνει πως δεν ήταν αρκετός. Μπορεί ο άλλος άνθρωπος να μην μπόρεσε να καταλάβει το πραγματικό μέγεθος της αξίας του και όλων αυτών που θα μπορούσε να δώσει. Εξάλλου, είναι αδύνατο να ταιριάξουμε με όλους τους ανθρώπους που θα γνωρίσουμε σε αυτό τον κόσμο. Είναι βέβαιο πως υπάρχουν άλλα άτομα τα οποία μας θέλουν στη ζωή τους και μας αγαπούν πραγματικά για αυτό που είμαστε.

Ας δείξουμε συμπόνια στον εαυτό μας εμείς πρώτοι. Ας μην τον ρίξουμε ποτέ κάτω τόσο χαμηλά για κανέναν. Στο κάτω -κάτω, δεν αξίζει κιόλας…