Φόβος να δράσεις; Ξεπέρνα τις ανασφάλειές σου και θα κερδίσεις μια καλύτερη ζωή

Ο φόβος είναι ένα πολύτιμο συναίσθημα.

Είναι μια μορφή προνοητικότητας που βοηθά τον άνθρωπο να παραμένει ασφαλής και να είναι προσεκτικός όταν πρέπει. Κάποιες φορές όμως ο φόβος αποτελεί περιοριστικό παράγοντα, διότι στην πραγματικότητα δεν είναι όλα όσα φοβόμαστε άξια φόβου.

Πολύ πιθανόν να έχεις ήδη έρθει αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, σχετικά με το οποίο φοβήθηκες να πάρεις μια απόφαση, να ρισκάρεις ή να τολμήσεις μια αλλαγή. Αν τελικά έδειξες θάρρος και πήρες το ρίσκο ή την απαραίτητη «τολμηρή» απόφαση, τότε μάλλον θα σε ικανοποίησε η αποφασιστικότητά σου.

Αν όμως δείλιασες και άφησες τα πράγματα ως είχαν, ίσως ακόμα αναρωτιέσαι πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγμα, αν είχες τολμήσει να κάνεις την απαραίτητη αλλαγή.

Είναι στη φύση μας να μας αρέσει να νιώθουμε ασφαλείς, να είμαστε άνετοι και μακριά από κάθε κίνδυνο. Ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους ήταν αυτός ο λόγος, για τον οποίο οι άνθρωποι ήξεραν πώς να δίνουν προτεραιότητα στην επιβίωσή τους και ο φόβος τους βοηθούσε σε αυτό. Ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν τα ρίσκα και τις τολμηρές ενέργειες, όταν πρόκειται να κάνουν επιλογές που θα επηρεάσουν τη ζωή τους.

Στη συνέχεια θα εξετάσουμε τους δύο διαφορετικούς τύπους ανθρώπου με βάση τον τρόπο λήψης αποφάσεων και θα δείξουμε πόσο σημαντικό είναι να ξεπερνά κανείς τον φόβο για δράση και να βγαίνει έξω από τη ζώνη άνεσής του.

Ο ρεαλιστής και ο ονειροπόλος

Όσον αφορά στον τρόπο λήψης αποφάσεων, διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: τους ρεαλιστές και τους ονειροπόλους.

Οι ρεαλιστές πράττουν με γνώμονα τη λογική και είναι προσεκτικοί. Πριν πάρουν μια απόφαση, ειδικά αν πρόκειται για κάτι που ίσως φέρει μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους, σκέφτονται πολύ καλά και ζυγίζουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα.

Ο άνθρωπος που ανήκει στον τύπο του ρεαλιστή θα περάσει αρκετό χρόνο προβληματιζόμενος, είτε η απόφαση σχετίζεται με την επιλογή της σχολής που θα σπουδάσει και της καριέρας που θα ακολουθήσει, είτε σχετίζεται με την αγορά ενός αυτοκινήτου ή ενός σπιτιού, ακόμα και όταν πρόκειται για τις διακοπές του ή για το αν θα κάνει επίδειξη στους άλλους με την αγορά ενός καινούριου ρολογιού. Και ίσως στο τέλος δεν καταλήξει πουθενά.

Το βασικό ερώτημα που θέτει ο ρεαλιστής στον εαυτό του είναι τι θα γίνει στο μέλλον μετά από την απόφασή του. Γι’ αυτό και μπαίνει στη διαδικασία να καταστρώσει το ανάλογο σχέδιο για κάθε διαφορετική περίπτωση στην οποία θα οδηγήσει η ενδεχόμενη επιλογή του.

Και οι ρεαλιστές κάνουν όνειρα, αλλά αυτά βασίζονται κυρίως στη φιλοδοξία τους, στα εσωτερικά τους κίνητρα και στην αποφασιστικότητά τους. Τα όνειρά τους αποτελούν στόχους τους οποίους εξετάζουν αρκετό καιρό.

Οι ρεαλιστές κρίνουν ότι για την πρόοδο δεν αρκούν η φιλοδοξία και το κίνητρο ή ακόμα και οι σωστές διασυνδέσεις. Νιώθουν ότι η ζωή δεν μπορεί να είναι απαλλαγμένη από τις έγνοιες, όχι μόνο λόγω της ανάγκης για επιβίωση και της υπευθυνότητας που πρέπει να επιδεικνύει ο καθένας, αλλά και λόγω των πρακτικών αναγκαιοτήτων, όπως η πληρωμή του ενοικίου ή του δανείου.

Κατά συνέπεια έχουν την τάση να κάνουν πάντα ακίνδυνες επιλογές και να μένουν προσκολλημένοι στην ασφάλεια που τους δίνει η αίσθηση ότι γνωρίζουν ποιο είναι το καλύτερο γι’ αυτούς.

Στο άλλο άκρο κινούνται οι ονειροπόλοι. Έχουν μεγάλες και ίσως άπιαστες φιλοδοξίες και παίρνουν ρίσκα, κάποιες φορές εντελώς παρορμητικά. Συχνά προκαλούν τις κοινωνικές νόρμες και τολμούν να σκεφτούν και να πράξουν κόντρα στο ρεύμα.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν σχέδια ή ότι δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη πορεία. Αλλά είναι πολύ πιθανό να αλλάξουν την κατεύθυνση της πορείας τους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, λόγω της εμπειρίας που απέκτησαν εντωμεταξύ ή απλώς ακολουθώντας την καρδιά τους.

Οι ονειροπόλοι αντλούν την έμπνευσή τους από μέσα τους. Καμιά άλλη άποψη δεν έχει γι’ αυτούς τόσο μεγάλη βαρύτητα, ώστε να αλλάξουν την παρόρμησή τους. Δεν επιτρέπουν στους φόβους τους να σταθούν εμπόδιο στα όνειρά τους. Μπορεί να αποτυγχάνουν κάποιες φορές, όμως δεν τα παρατάνε.

Ο φόβος και πώς να τον αγκαλιάσεις

Εσύ σε ποιον από τους δύο τύπους ανθρώπων πιστεύεις ότι ανήκεις; Και ποιος από τους δύο τύπους θεωρείς ότι είναι ο καλύτερος;

Στην τελευταία ερώτηση δεν υπάρχει σωστή απάντηση. Στη ζωή το μέτρο και η διατήρηση των ισορροπιών είναι καίριας σημασίας. Έτσι και στην περίπτωση του φόβου και της παρόρμησης ισχύει το «παν μέτρον άριστον».

Το να είσαι ρεαλιστής δεν είναι πάντα καλύτερο από το να είσαι ονειροπόλος. Και οι δύο τύποι ανθρώπων έχουν προτερήματα και ελαττώματα.

Το σίγουρο είναι ότι σε όποια φάση της ζωής σου κι αν βρίσκεσαι, αξίζει να αντιμετωπίζεις το φόβο σαν ένα κίνητρο που θα σε ενθαρρύνει να γίνεις καλύτερος.

Το να βγεις έξω από τη ζώνη άνεσής σου είναι μια μορφή φόβου που θα πρέπει να αποδεχτείς και να αγκαλιάσεις. Αν θεωρείς τον εαυτό σου ονειροπόλο, τότε αυτό δεν είναι κάτι καινούριο για σένα: έχεις ήδη καταφέρει να αφήσεις τη ζώνη άνεσής σου, προκειμένου να κάνεις ένα νέο βήμα.

Κι αυτό μπορεί να αφορούσε διάφορες εκφάνσεις της ζωής: είτε σταμάτησες τις σπουδές σου για να ανοίξεις τη δική σου επιχείρηση, είτε μετακόμισες μόνος σου σε μια άλλη χώρα∙ ακόμα και κάτι πιο απλό, όπως το ότι ζήτησες αυθόρμητα κάποιον/κάποια φαινομενικά καλύτερο/καλύτερη από εσένα να βγείτε ραντεβού, ή κάτι πολύ πιο παράτολμο, όπως το ότι άφησες μια καλοπληρωμένη δουλειά για να ακολουθήσεις το όνειρό σου και να γίνεις DJ.

Προτίμησες να πάρεις το θάρρος να κάνεις κάτι τέτοιο και να έρθεις αντιμέτωπος με μια ενδεχόμενη αποτυχία, παρά να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες και να αναρωτιέσαι μια ζωή τι θα γινόταν, αν τελικά το είχες τολμήσει.

Αν όμως ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και μοιάζουν μάλλον στον τύπο του ρεαλιστή, τότε αξίζει να προσπαθήσεις να βγεις έξω από τη ζώνη άνεσής σου. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι πρέπει να βουτήξεις κατευθείαν στα βαθιά και να πάρεις βιαστικές και παράτολμες αποφάσεις, αντίστοιχες με εκείνες που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Καταρχήν προσπάθησε να σκεφτείς πιο ανοιχτά και να αποδεχτείς ότι το να βγεις από τη ζώνη άνεσής σου δεν είναι κάτι κακό, δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να αντιμετωπίζεις με δισταγμό ή να το φοβάσαι.

Ο φόβος μπορεί να γίνει σύμμαχός σου, δες εδώ

Ο φόβος και η διαχείρισή του

Όταν διανύεις μια περίοδο έντονου στρες ή στενοχώριας, θυμήσου ότι ακόμα κι όταν φοβάσαι ή βρίσκεσαι σε αμηχανία μπορεί να συμβούν καλά πράγματα. Αυτές οι εμπειρίες θα είναι για σένα ταυτόχρονα πρόκληση, αλλά και μια ευκαιρία να ωριμάσεις.

Δείξε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, κάνε μια ειλικρινή προσπάθεια και απόφυγε τις πολύ υψηλές προσδοκίες, ώστε να μειώσεις την πρόσθετη πίεση.

Το να ξεπερνάει κανείς τη ζώνη άνεσής του είναι εξ ορισμού άβολο και ίσως δυσάρεστο. Γι’ αυτό επιβάλλεται να εξασκείσαι τακτικά στις αμήχανες και ασυνήθιστες για σένα καταστάσεις, μέχρι που να εξοικειωθείς με αυτές και να σου γίνει συνήθεια το να βρίσκεσαι έξω από τη ζώνη άνεσής σου.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που καλείσαι να πάρεις μια απόφαση και αμφιταλαντεύεσαι για να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα ή στιγμές που νιώθεις πως δεν είσαι ευτυχισμένος με την παρούσα κατάσταση.

Μπορεί να είναι η δουλειά σου που δε σε ικανοποίει πλέον, ή μια σχέση μέσα την οποία δεν είσαι ευτυχισμένος, ή ίσως νιώθεις ότι η ζωή σου παραείναι ήρεμη και βαρετή και δε συμβαίνει τίποτα που να σου προκαλεί το ενδιαφέρον.

Όλη αυτή η αμφιταλάντευση μπορεί να ανάγεται στις μη ξεκάθαρες προθέσεις σου. Τι είναι αυτό που θέλεις; Τι είναι αυτό που αναζητάς στη ζωή σου;

Κάνε την υπέρβαση! Ο φόβος μπορεί να υπερνικηθεί. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να ανακαλύψεις και να αξιοποιήσεις τις πραγματικές σου δυνατότητες. Είναι ώρα για δράση!