Γιατί ο κόσμος δεν θέλει να βοηθηθεί;

Ανέκαθεν θεωρούσα ότι μπορώ να βοηθήσω τον κόσμο. Αισθανόμουν ότι είναι καθήκον μου να μεταδώσω όση περισσότερη γνώση και εμπειρίες μου μπορώ για να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Πίστευα ότι με αρκετή επιμονή και υπομονή μπορώ να βοηθήσω τα άτομα γύρω μου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους αποτελεσματικά και να βελτιωθούν σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

Έτσι, επέμενα και πίεζα. Προσπαθούσα να τους δείξω να καταλάβουν ότι κάποιες από τις κινήσεις και τις ενέργειές τους, απλά τους δημιουργούν περισσότερα προβλήματα παρά τους τα έλυναν.

Όσο κι αν πίεζα όμως, διαπίστωνα ότι δεν είχα αποτέλεσμα. Μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι αυτή η προσέγγιση μου δεν αποδίδει. Ότι όσο κι αν θέλω να βοηθήσω και να πιέσω καταστάσεις, δεν μπορώ να αλλάξω κάποιον εκτός κι αν αυτός ο κάποιος θέλει να αλλάξει, αν ο ίδιος θέλει να βοηθηθεί.

Αυτή ήταν μία τεράστια αποκάλυψη για εμένα. Σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν να μην θέλει κάποιος να βελτιώσει τη ζωή του. Πως είναι δυνατόν να θες να μείνεις στάσιμος; Να κάνεις κινήσεις που χειροτερεύουν τη ζωή σου αντί να την καλυτερεύουν. 

Συνεπώς το πρώτο ερώτημα είναι, γιατί να μην θέλει κάποιος να βελτιώσει τη ζωή του;

Τι σημαίνει βελτίωση όμως; Με βάση ποια κριτήρια θεωρούμε μία κατάσταση καλύτερη από μία άλλη; Γιατί θεωρούμε απαραίτητα ότι αυτό που εμείς πιστεύουμε ως καλύτερο, είναι όντως καλύτερο για κάποιον άλλο; Με ποια κριτήρια το κρίνουμε; Έχουν εφαρμογή σε άλλους ή μόνο στη δική μας κατάσταση;

Ο λόγος που αναφερόμαστε σε αυτό το θέμα στο σημερινό άρθρο είναι γιατί συστηματικά συναντάω κόσμο ο οποίος επιμένει να προσπαθεί να επιβάλει την άποψη του και αυτό που θεωρεί εκείνος σωστό. Είμαι σίγουρος ότι όλοι το έχουμε συναντήσει στη ζωή μας πάνω από μία φορές. Άλλες φορές πιο διακριτικά και άλλες πολύ πιο έντονα.

Όλος ή τουλάχιστον ο περισσότερος κόσμος έχει την παρόρμηση να βοηθήσει ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει. Πολλοί απλά αισθάνονται την ανάγκη να επιβάλλουν την άποψη τους, γιατί θεωρούν απλά ότι είναι καλύτερη. Έτσι, ξεκινώντας από το ίδιο μας το σπίτι, έχουμε γονείς που επιβάλλουν την άποψη τους, ακόμα και όταν βαθιά μέσα τους ξέρουν ότι δεν είναι απαραίτητα η πιο σωστή.

Στα σχολεία συναντάμε καθηγητές που θεωρούν ότι μόνο μία μέθοδος είναι αποτελεσματική, οπότε πιέζουν προς τα εκεί. Αργότερα, στον εργασιακό χώρο, συνάδελφοι και προϊστάμενοι θέλουν να γίνονται τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ακόμη κι όταν τους παρουσιάζεις κάτι καλύτερο αλλά διαφορετικό.

Ακόμη και μέσα σε μία σχέση συναντάμε το ίδιο πράγμα. Μία από τις πιο κλασσικές ατάκες που ακούγονται είναι η «Εγώ θα τον/την αλλάξω. Θα βγάλω τον καλύτερο εαυτό του προς τα έξω».

Εκείνο το άτομο το ρώτησες όμως, θέλει να βοηθηθεί; Θέλει να αλλάξει; Ακόμα καλύτερα, είναι έτοιμο να αλλάξει;

Κανείς δεν αναρωτιέται τα παραπάνω. Οι περισσότεροι θεωρούμε ότι όλοι βρίσκονται στην ίδια πνευματική κατάσταση και με τις ίδιες νοητικές ικανότητες. Ο τρόπος  που λειτουργεί ο καθένα όμως, είναι εντελώς διαφορετικός. Μοναδικός θα λέγαμε.

Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε κάποιον λοιπόν, θα πρέπει ο ίδιος να είναι σε εκείνη τη φάση της ζωής του που να θέλει βοήθεια. Δεν είναι κάτι που μπορείς να το πιέσεις. Η πίεση μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα.

Αν θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον να αλλάξει, τότε αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να του σταθούμε δίπλα του χωρίς πιέσεις. Σε ρόλο υποστηρικτικό και φροντίζοντας να μετριάσουμε τη ζημιά που ενδεχομένως να βλέπουμε ότι θα γίνει. Να είσαι σίγουρος ότι σε βάθος χρόνου θα εκτιμηθεί και όταν θα έρθει η κατάλληλη ώρα, το άτομο θα στραφεί από μόνο του για να ζητήσει βοήθεια.

Καλή συνέχεια.