Μην αφήνεις τους άλλους να ορίζουν την Προσωπική σου Αξία

Εσύ αποφασίζεις: Θα καθορίζεις την Προσωπική σου Αξία εσύ ή θα αφήνεις τους άλλους να το κάνουν;

Στη ζωή θα υπάρξουν φορές που θα τα κάνεις όλα σωστά, ακόμα ίσως και τέλεια. Όμως τα αποτελέσματα με κάποιον τρόπο θα είναι αρνητικά: αποτυχία, ασέβεια, ζήλεια, ή ακόμα και αδιαφορία από τους γύρω.

Ανάλογα με το ποιο είναι το κίνητρό σου, αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να σε ρίχνουν πολύ. Αν ο εγωισμός μας κάνει κουμάντο, τότε δεν αποδεχόμαστε τίποτα παρά την πλήρη εκτίμηση από τους άλλους. Κι αυτό σε κάνει να αμφιβάλλεις για την προσωπική σου αξία.

Όπως καταλαβαίνεις, αυτή είναι μια επικίνδυνη συμπεριφορά γιατί όταν δουλεύεις σε κάποιο πρότζεκτ (επαγγελματικά, προσωπικά, κοινωνικά) θα υπάρξει κάποιο σημείο που θα φύγει από τα χέρια σου και θα εκτεθεί στην κρίση των άλλων. Σταματάει να είναι κάτι που ελέγχεις και εξαρτάται από τους άλλους.

Η προσωπική σου αξία δεν χρειάζεται αναγνώριση

Όλοι αντιμετωπίζουμε αυτή την πρόκληση στο κυνήγι των στόχων μας:

Θα δουλέψουμε σκληρά για κάτι που θα αποφασίσουν οι άλλοι την τύχη του; Θα επενδύσουμε χρόνο και ενέργεια ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι εγγυημένο;

Αν έχουμε τα σωστά κίνητρα θα είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε. Αν έχουμε εγωισμό, όχι.

Χρειάζεται ταπείνωση για να παραδεχτούμε ότι έχουμε ελάχιστο μόνο έλεγχο στο αποτέλεσμα της δουλειάς μας, την επιβεβαίωση από τους άλλους, την αναγνώριση, την ανταμοιβή.

Φέρε στο μυαλό τους ακτιβιστές που κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να προχωρήσουν το σκοπό τους μέχρι ενός σημείου μόνο. Τους μεγάλους ηγέτες που δολοφονήθηκαν προτού ολοκληρώσουν το έργο τους. Τους εφευρέτες που οι ιδέες του περιγελάστηκαν ως μη πραγματοποιήσιμες.

Σύμφωνα με τα μέτρα της κοινωνίας, αυτοί οι άνθρωποι δεν ανταμείφθηκαν για την δουλειά τους. Δεν θα έπρεπε όμως να την κάνουν; Δεν θα έπρεπε να είναι ευγενικοί, να δουλεύουν σκληρά επειδή υπήρχε η πιθανότητα να μην εκτιμηθούν;

Κι όμως υπό το πρίσμα του εγωισμού, ο καθένας μας έχει σκεφτεί να κάνει ακριβώς αυτό. Θέλουμε να πούμε: «Α παράτα τους, δεν με εκτιμούν έτσι κι αλλιώς». Όμως με αυτό τον τρόπο και πάλι αφήνεις τους άλλους να ορίζουν την προσωπική σου αξία.

Ώρα να πατήσεις γερά στα πόδια σου και να πιστέψεις στον εαυτό σου. Δες εδώ.

Ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης

Είναι πολύ καλύτερα όταν το να κάνεις τη δουλειά σού αρκεί. Με άλλα λόγια, όσο λιγότερο προσκολλάσαι στο αποτέλεσμα, τόσο το καλύτερο.

Όταν πληροίς τα δικά σου στάνταρ για τον εαυτό σου, τότε είναι που έχεις περηφάνια και αξιοπρέπεια. Όταν η προσπάθεια (και όχι το αποτέλεσμα, καλό ή κακό) είναι αρκετό. Έτσι ορίζεις ο ίδιος την προσωπική σου αξία.

Με τον εγωισμό αυτό δεν είναι δυνατό να γίνει. Όχι, τότε, χρειαζόμαστε αναγνώριση. Χρειαζόμαστε επιβράβευση. Και το προβληματικό είναι ότι συχνά το καταφέρνουμε. Μας λένε καλά λόγια και αρχίζουμε να θεωρούμε ότι αυτά θα πηγαίνουν πάντα πακέτο με την προσπάθειά μας. Και αρχίζουμε να έχουμε προσδοκίες.

Όμως, ετοιμάσου για αυτό, θα συμβεί και το ανάποδο.

Οι γονείς σου δεν θα εντυπωσιαστούν. Ο/η σύντροφός σου δεν θα ενδιαφερθεί. Το αφεντικό δεν θα έχει την ίδια άποψη. Το ακροατήριο δεν θα χειροκροτήσει. Όμως θα πρέπει να προχωρήσεις παρ’ όλα αυτά. Δεν μπορείς να αφήσεις τις αντιδράσεις των άλλων να είναι το κίνητρό σου.

Ναι, δεν θα σε εκτιμήσουν. Θα σε σαμποτάρουν. Θα έχεις απροσδόκητες αποτυχίες. Οι προσδοκίες σου δεν θα επαληθευτούν. Θα χάσεις. Θα αποτύχεις.

Πως συνεχίζεις όμως;

Πως κρατάς και λίγη περηφάνια για εσένα και την δουλειά σου; Πως πιστεύεις στην προσωπική σου αξία;

Απλά άλλαξε αυτό που ορίζεις ως «επιτυχία».

Η επιτυχία μπορεί να γίνει η ηρεμία που νιώθεις ως αποτέλεσμα της ικανοποίησης του να γνωρίζεις ότι έκανες την προσπάθεια να γίνει το καλύτερο σε κάθε περίσταση. Να μην στηρίζεις την αξία σου στο τι λένε ή κάνουν οι άλλοι. Αλλά να την στηρίζεις στις δικές σου πράξεις και συμπεριφορές.

Κάνε τη δουλειά σου. Και κάνε την καλά. Και μην σε νοιάζουν τα υπόλοιπα. Η αναγνώριση είναι έξτρα.

Δεν πρέπει να αφήνουμε εξωτερικούς παράγοντες να αποφασίζουν αν κάτι αξίζει ή όχι. Εναπόκειται στη δική μας κρίση.

Η ζωή, στο κάτω κάτω, είναι αδιάφορη του τι θέλουμε οι άνθρωποι. Αν επιμένουμε να ζητάμε, να χρειαζόμαστε, απλά προετοιμαζόμαστε για απογοητεύσεις και πικρίες.

Να δίνουμε απλά τον καλύτερο εαυτό μας είναι αρκετό.