Γιατί δεν εκθέτω τα παιδιά μου στα Social Media

Παιδιά και κοινωνικά δίκτυα.

Ήταν μια εκπληκτικά εύκολη απόφαση να πάρουμε: Δεν θα δημοσιεύουμε φωτογραφίες των παιδιών μας στα social media.

Ο σύζυγός μου και εγώ πήραμε αυτή την απόφαση όχι επειδή, όπως όλοι, έχουμε βαρεθεί απίστευτα από τις ατέλειωτες μωρουδίστικες φωτογραφίες που δημοσιεύουν οι φίλοι μας. Όχι επειδή ανησυχώ για την ασφάλειά τους. Αλλά επειδή το να βλέπεις ένα μωρό που κοιμάται, αθώο και ανυπεράσπιστο και να σκέφτεσαι «πόσα likes λες να πάρει;» μας φάνηκε πολύ κακόγουστο.

Οκ, δεν κατακρίνω όποιον δημοσιεύει φωτογραφίες των παιδιών του, ούτε πιστεύω ότι υπάρχει κάτι κακό με όσους influencers ποστάρουν τις προσωπικές τους ζωές, απλά δεν θα συμμετάσχουμε σε καμία από αυτές τις δύο ομάδες.

Παρ’ όλο που πρόκειται για αυθαίρετα μεγέθη (likes, follows κλπ) περνάμε τις μέρες προσπαθώντας να μαζέψουμε όσο πιο πολλά από αυτά μπορούμε.

Η φτιαχτή εικόνα που θέλουμε να προβάλουμε

Τα social media πια δεν έχουν να κάνουν με το να παρουσιάσουμε την αληθινή ζωή μας, αλλά με το να δημιουργήσουμε καλή εντύπωση στους άλλους. Μια ζωή που μας κάνει να φαινόμαστε πιο καλοί, πιο ενδιαφέροντες, πιο ελκυστικοί και πιο επιτυχημένοι από τους διπλανούς μας.

Και ολοένα και περισσότερο χρησιμοποιούνται τα παιδιά σαν ένα ακόμη μέσο για να επιτευχθεί αυτό. Σπάνια φωτογραφίζεται και δημοσιεύεται το παιδί που κλαίει, αρρωσταίνει, θυμώνει. Μόνο όταν χαμογελάει, ποζάρει, καταφέρνει κάτι είναι που το προβάλλουμε.

Μου φαίνεται ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερα διεστραμμένο στο πόσο γρήγορα εισάγουμε τα παιδιά μας σε αυτό το σύστημα του εικονικού «status» και πόσο φυσικό μας φαίνεται να αποτελούν συμπλήρωμα στην εικόνα που θέλουμε να φτιάξουμε.

Η πρώτη εμφάνιση της κόρης μου σε αυτό το φεστιβάλ εντυπώσεων ξεκινάει από την πρώτη της ώρα στον κόσμο; Σε αυτήν την τόσο προσωπική και σημαντική στιγμή, θα έπρεπε να σκεφτόμαστε: Πώς μπορώ να το μοιραστώ με όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται (και μάλιστα αγνώστους ως επί το πλείστον); Όχι δα.

Η άλλη πλευρά της τεχνολογίας

Μη με περάσεις για συντηρητική και πολέμιο της τεχνολογίας. Τη λατρεύω! Μου αρέσει που μου επέτρεψε να στείλω μια φωτογραφία στους κοντινούς μου συγγενείς και φίλους. Μου αρέσει που μπορέσαμε να βγούμε σε βιντεοκλήση με τους συγγενείς μας. Μου αρέσει που μπορώ να τσεκάρω την κατάσταση του μωρού στο δωμάτιο του με την ενδοεπικοινωνία. Αλλά βλέπεις, όλα αυτά είναι για μένα. Ιδιωτικά.

Με αυτό τον τρόπο όμως, κανείς δεν βγάζει διαφημιστικά έσοδα από αυτό. Κανείς δεν παγιδεύεται στον ατέρμονα κύκλο της επιβεβαίωσης και των like. Είναι απλά λίγο πιο γρήγορο από το να τους ταχυδρομήσεις μια φωτογραφία (οκ, πολύ πιο γρήγορο) ή να περιμένεις μέχρι τα Χριστούγεννα για να τους δεις όλους.

Η κόρη μου έχει τη δική της ιδιωτικότητα. Θέλω όντως να πουλήσω ένα κομμάτι της για να πάρω απλά λίγα παραπάνω Like; Χρειάζομαι το facebook σαν μεσολαβητή ανάμεσα σε εμένα και τους γνωστούς μου;

Θες να ξαναβάλεις τη ζωή σου σε ισορροπία; Δες εδώ

Από τη μια αγχωνόμαστε ότι όλοι μας παρακολουθούν και από την άλλη μοιραζόμαστε μόνοι μας δημόσια και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες της ζωής μας. Και σα να μην έφτανε αυτό θα βάλουμε και τα παιδιά μας σε αυτό το σύστημα προτού καλά –καλά πάρουν την πρώτη τους αναπνοή;

Το να προτείνεις ότι μπορούμε ίσως όλοι να έχουμε περισσότερη ιδιωτικότητα και ότι δεν χρειάζεται να μοιράζεται δημόσια κάθε πλευρά της ζωής μας (ειδικά όποια περιλαμβάνει παιδιά ) δεν είναι αίρεση, είναι απλή ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Όλες αυτές οι δημοσιεύσεις έχουν λιγότερο να κάνουν με το ότι χαιρόμαστε τη ζωή ή τη στιγμή και περισσότερο με το να κάνουμε τους άλλους να το πιστεύουν.

Ξέρω ότι όλα αυτά σου φαίνονται περίεργα, ειδικά επειδή αμφισβητώ την κυρίαρχη τάση της εποχής μας, όπου αν κάτι δεν συμβεί online στο internet είναι σα να μη συνέβη καθόλου.

Προτείνω λοιπόν να αφήσουμε τα παιδιά μας να έρθουν στον κόσμο ιδιωτικά. Να τα αφήσουμε να κάνουν τις σκανταλιές τους με την ησυχία τους. Να τα αφήσουμε να απολαύσουν έναν κόσμο που δεν μετριέται με κλικ, σχόλια και like για όσο το δυνατόν περισσότερο.

Πρέπει να τους δώσουμε αυτό το δικαίωμα επειδή είναι ακόμα τόσο νέα και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό είναι κάτι που αξίζει. Και επειδή εμείς θυμόμαστε ακόμα πως ήταν η ζωή πριν όλες αυτές οι πλατφόρμες κάνουν την εμφάνισή τους. Και πρέπει να τους δώσουμε την ελευθερία και την ιδιωτικότητα που κι εμείς ήμασταν τυχεροί να έχουμε.

Είναι δικαίωμά τους.