Menu
Ένα από τα πιο βαθιά ερωτήματα στη ζωή μου, έχει να κάνει με την ευτυχία. Παλαιότερα αφιέρωνα υπερβολικά πολύ χρόνο από τη ζωή μου σκεφτόμενος τί θα με έκανε πραγματικά χαρούμενο. Τί είναι αυτό που θα κάνω, αυτό που θα πετύχω ή αυτό που μου λείπει για να είμαι πραγματικά χαρούμενος;
Θα κάνω μία μικρή παύση για να σε ρωτήσω το ίδιο. Αφιέρωσε μερικά λεπτά και σκέψου τί είναι αυτό που θα σε έκανε να αισθανθείς πραγματικά χαρούμενος. Αυτό που όταν θα το είχες ή όταν θα το πετύχαινες, θα σε έκανε να βιώσεις αυτή την απόλυτη ικανοποίηση.
Συνεχίζοντας λοιπόν, διαπίστωσα ότι χαραμίζω υπερβολικά πολύ χρόνο να το σκέφτομαι αντί να κάνω πράγματα που θα με έκαναν να αισθανθώ έτσι.
Ο χρόνος που αφιέρωνα στην θεωρία ήταν δυσανάλογα μεγάλος συγκριτικά με τον χρόνο που αφιέρωνα για να υλοποιήσω τα όνειρα μου. Καθόμουν σε ένα γραφείο ή έναν καναπέ και σκεφτόμουν με τις ώρες. Έκανα όνειρα, σχέδια, έψαχνα στο ίντερνετ και στο τέλος τα έκλεινα όλα και πήγαινα για ύπνο.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτό δεν είναι αρκετό για εμένα, ούτε και παραγωγικό. Έτσι άλλαξα στάση.
Αφιέρωσα τον χρόνο μου στο να κυνηγάω εμπειρίες και καταστάσεις που θα με έκαναν πιο χαρούμενο, πιο γεμάτο. Γέμισα τις ημέρες μου και τις νύχτες μου με οτιδήποτε θα μου έδινε δυνατά συναισθήματα και μεγάλες συγκινήσεις. Γέμισα αδρεναλίνη και χαρά. Χόρτασα ικανοποίηση και εμπειρίες. Δοκίμασα νέα πράγματα και προσέγγισα παλιές καταστάσεις από άλλη οπτική.
Κάθε εμπειρία ήταν φανταστική και ικανοποιητική, όμως κάθε φορά που επέστρεφα στην καθημερινότητα μου, η ρουτίνα ερχόταν να με πλακώσει και να με αδειάσει. Κάθε νέα όμορφη εμπειρία ακολουθούνταν από μία εξίσου ισοπεδωτική επιστροφή στα ίδια, παλιά δεδομένα.
Σε κάθε επιστροφή στην καθημερινότητα πάθαινα στερητικό σύνδρομο και μαύριζα ακόμη περισσότερο. Πλέον ούτε οι φανταστικές και συγκινητικές εμπειρίες μου έφταναν.
Εθισμός στην αδρεναλίνη; Εθισμός στο διαφορετικό και το αλλιώτικο; Όπως θες πες το. Για άλλη μία φορά όμως βίωνα το τέλμα. Έφτασα να πιστεύω ότι ίσως και να περνάω κατάθλιψη. Σκέφτηκα ότι η λύση θα ήταν να δω κάποιον ειδικό. Κάποιον που θα με βοηθούσε να βρω την άκρη σε όλα αυτά.
Δεν ξέρω αν μέχρι εδώ νοιώθεις κάτι από όλα αυτά να σε αγγίζει αλλά πιστεύω ότι κάτι αντίστοιχο έχεις νοιώσει κι εσύ. Ίσως βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο, όπου αισθάνεσαι εγκλωβισμένος σε παγιωμένες καταστάσεις. Ίσως να έφυγες από αυτή την κατάσταση και να είσαι εκεί που ήμουν κι εγώ πριν από λίγο καιρό. Όπως και να έχει πιστεύω ότι θα βρεις ικανοποίηση σε αυτό που θα σου πω παρακάτω.
Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να δω κανέναν ειδικό. Είχα την τύχη να διαβάσω ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Γιώργου Πιντέρη, το οποίο λέγεται «Μανούβρες» (εκδόσεις Θυμάρι). Άσχετα με το τι πραγματεύεται το βιβλίο, υπάρχει ένα σημαντικό σημείο, το οποίο θα το παραφράσω για λόγους συντομίας.
Η διάθεση μας καθημερινά καθορίζεται από γενικότερους και ειδικότερους παράγοντες, που την επηρεάζουν. Έτσι, άλλες μέρες έχουμε θετική διάθεση, άλλες αρνητική και άλλες μία πιο ουδέτερη διάθεση. Σκέψου λοιπόν ότι είναι λογικό μέσα στον χρόνο να έχεις περίπου 120 μέρες όπου θα αισθάνεσαι αρνητικά (πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία). Άλλες 120 όπου θα αισθάνεσαι θετικά και 120 μέρες όπου θα αισθάνεσαι κάτι ουδέτερο.
Φαντάσου την έκπληξη μου όταν συνειδητοποίησα ότι πραγματικά πίεζα τον εαυτό μου να αισθανθεί θετικά! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να βιώνω την απόλυτη ικανοποίηση κάθε μέρα. Αυτό ανέβαζε τα στάνταρ μου και με έκανε να «πέφτω» ψυχολογικά ακόμη και στις ουδέτερες μέρες.
Έπειτα είχα την τύχη να δω δύο φανταστικά βίντεο τα οποία με βοήθησαν ακόμη περισσότερο. Το πρώτο είναι από μία ομιλία του Dr. Srikumar Rao, που μπορείς να το δεις εδώ. Αν δεν ξέρεις ποιος είναι ίσως ήρθε η ώρα να τον αναζητήσεις. Αξίζει τον χρόνο που θα επενδύσεις, πίστεψε με. Διαπίστωσα λοιπόν, ότι αυτό που θα μου προσφέρει την απόλυτη ευτυχία, είναι η συνειδητοποίηση και αποδοχή της πραγματικότητας όπως αυτή είναι τώρα.
Δεν υπάρχει πιο ικανοποιητικό αίσθημα από το να βρίσκεσαι βυθισμένος μέχρι την μέση μέσα στη θάλασσα και να ατενίζεις προς την ανατολή με τα μάτια κλειστά, υποδεχόμενος τη νέα μέρα. Πες το ρομαντικό, πες το τρελό, όμως είναι πραγματικό. Αν μάθεις να αποδέχεσαι την πραγματικότητα και να εκτιμάς αυτά που ήδη έχεις πετύχει, θα απελευθερωθείς πραγματικά.
Το δεύτερο βίντεο ήρθε για να αποτελειώσει την παλιά μου πεποίθηση δείχνοντας μου έναν νέο δρόμο. Είναι από μία ομιλία του Dan Gilbert – Ψυχολόγο του Harvard και μπορείς να το δεις εδώ.
Φαντάσου την έκπληξη μου όταν διαπίστωσα ότι όχι μόνο μπορώ να είμαι ευτυχισμένος αποδεχόμενος την πραγματικότητα αλλά μπορώ να δημιουργήσω μόνος που την ευτυχία ακόμη κι όταν δεν έχω εναλλακτικές λύσεις. Σε μπέρδεψα λίγο ε; Ίσως είναι καλό να δεις αυτά τα βίντεο και θα καταλάβεις.
Όπως και να έχει, μην περιμένεις την ευτυχία να έρθει από εξωτερικούς παράγοντες και σταμάτα να την κυνηγάς. Δεν το έχεις καταλάβει αλλά η ευτυχία βρίσκεται ήδη εδώ. Είναι μέσα σου και περιμένεις να την ανακαλύψεις.