Η ζωή περνάει. Ξεκίνα τώρα!

Η ζωή προχωράει λεπτό με το λεπτό. Και δεν περιμένει κανέναν.

Θυμάμαι πως πέρναγα τη ζωή μου παλιότερα. Είχα την εργασία μου και τον κοινωνικό μου κύκλο, ήμουν επιμελής και συνεπής, δεν λέω, αλλά πάντα εστίαζα στην στιγμή και στο να περνάω καλά.

Και σαν αποτέλεσμα του να κάνω πάντα ότι έμοιαζε καλό, έπιανα συχνά τον εαυτό μου εξαντλημένο και στατικό.

Πάντα έλεγα ότι δεν είχα αρκετό χρόνο ή χρήματα για να κυνηγήσω τους στόχους μου, όμως η αλήθεια είναι πως είχα ότι χρειαζόταν. Απλά ξόδευα χρόνο και ενέργεια σε χαζές συνήθειες ως τρόπο να αποφύγω τους φόβους μου για τα project αυτά.

Το κόστος που έχει αυτή η ζωή

Μέρος από το βαρύ «κόστος» που πλήρωνα ήταν και το ότι δεν μπορούσα να επιδιώξω τους στόχους μου και ότι δεν ζούσα στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Αλλά αυτό και πάλι ήταν το ένα μέρος της εξίσωσης.

Γιατί αυτό που πραγματικά με βοήθησε να αλλάξω τη ζωή μου ήταν όταν έμαθα να δημιουργώ την αίσθηση του επείγοντος σε ότι έπρεπε να κάνω.

Βλέπεις ήδη ήμουν πάνω από 30χρ και παρ’ όλο που δούλευα ζούσα ακόμη σαν φοιτητής. Οπότε ήξερα ότι αν δεν αναλάμβανα δράση άμεσα, το πιο πιθανό θα ήταν να ξυπνήσω μια μέρα στα 50 αισθανόμενος ότι δεν είχα κατορθώσει ότι ήθελα πραγματικά από τη ζωή μου. 

Πολλοί είμαστε έτσι

Μιλώντας με πολλούς φίλους, συναδέλφους και συνεργάτες, συνειδητοποίησα ότι πολλοί χρειάζονται να δημιουργήσουν μια αίσθηση επείγοντος γύρω από τους στόχους τους προκειμένου να κινητοποιηθούν.

Για ορισμένους, η συνειδητοποίηση αφορούσε ότι το κόστος που πλήρωναν με το να μην κυνηγούν τα όνειρά τους, ήταν να μείνουν για πάντα μόνοι τους.

Για έναν άλλο, η συνειδητοποίηση αφορούσε ότι με το να εργάζεται 60 ώρες την εβδομάδα, έχανε τα παιδικά χρόνια της κόρης του και δεν της προσέφερε αυτό που χρειαζόταν εκείνη –αγάπη και προσοχή από τον πατέρα της.

Για άλλους, αυτό που χρειάζονταν για να κινητοποιηθούν ήταν να κατανοήσουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι όταν φτάνουν προς το τέλος της ζωής τους μετανιώνουν για τα ίδια πράγματα:

Εύχονται να είχαν το κουράγιο να ζήσουν μια ζωή αληθινή για τους ίδιους, όχι τη ζωή που περίμεναν άλλοι από αυτούς.

Εύχονται να είχαν αγαπήσει περισσότερο.

Εύχονται να είχαν το κουράγιο να εκφράζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους χωρίς φόβο.

Εύχονται να είχαν περάσει χρόνο δημιουργώντας πιο δυνατές φιλίες.

Εύχονται να μην είχαν αποσπασθεί από μικροπράγματα στο δρόμο για το σκοπό τους.

Εύχονται να είχαν αφήσει τους εαυτούς τους ελεύθερους να είναι πιο χαρούμενοι.

Εσύ βρίσκεις χρόνο για τα σημαντικά της ζωής σου; Δες εδώ

Και αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω άλλη μια φορά ότι έχουμε συγκεκριμένο χρόνο πάνω σ’ αυτή τη γη. Έχουμε περιορισμένο χρόνο να κάνουμε όλα τα πράγματα που θέλουμε πραγματικά να κάνουμε, να είμαστε κοντά σε αυτούς που αγαπάμε και να δημιουργήσουμε τη ζωή που θέλουμε.

Αυτή η σκέψη και μόνο ήταν για εμένα πιο επώδυνη και άβολη από τον φόβο μου για μια πιθανή αποτυχία.

Δεν μπορούσα πια να αναβάλλω πράγματα για «αύριο» ή για «από εβδομάδα».

Η ζωή μας συμβαίνει τώρα, αυτή ακριβώς τη στιγμή. Και μεγάλο μέρος από αυτήν έχει ήδη περάσει χωρίς να το καταλάβουμε καν.

Και κανείς μας δεν θέλει να φτάσει στο τέλος έχοντας τις ίδιες μεταμέλειες όπως όλοι οι άλλοι.

Όλο αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Πως ότι θες να καταφέρεις, δεν μπορεί να περιμένει για αύριο. Πρέπει να γίνει σήμερα. Ξεκίνα λοιπόν!

Και οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστείς στο δρόμο για να εκπληρώσεις το σκοπό σου, επικοινώνησε μαζί μου.