Menu
Αποτυχία. Μία λέξη φόβος και τρόμος. Όσο μεγάλο ή μικρό είναι το εγχείρημα που επιχειρείς, όσο σημαντικό ή ασήμαντο, η αποτυχία μπορεί να στοιχειώσει τα όνειρα σου.
Είναι κάτι σαν την υψοφοβία και τον φόβο για το σκοτάδι που μαθαίνουμε από μικροί. Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου μαθαίνεις ότι η αποτυχία είναι μη αποδεκτή. Ότι αν δεν πετύχεις σε κάτι, τότε καλύτερα να ξεχάσεις τη ζωή. Είμαι σίγουρος ότι όσοι ετοιμάστηκαν κάποια στιγμή στη ζωή τους για να δώσουν πανελλήνιες, έζησαν τον τρόμο της αποτυχίας και της επικείμενης καταστροφής.
Είναι τόσο ταμπού που ακόμη και η σκέψη της μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή από το να αποκαλέσεις κάποιον “Μία αποτυχία”.
Κι όμως η αποτυχία είναι καθημερινό φαινόμενο. Την βιώνουμε όλοι σε μικρό η μεγάλο βαθμό και κανένας δεν μας προετοιμάζει για αυτήν. Στις εξετάσεις, στα τεστ, στο δίπλωμα οδήγησης, στα projects, στη δουλειά. Σε ότι κι αν κάνεις στη ζωή, είτε επιτυγχάνεις είτε αποτυγχάνεις αλλά ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος για αυτό.
Φυσικά είναι απίθανο να μην βιώσεις την αποτυχία καθώς δεν γεννιέσαι έτοιμος για να πετύχεις σε όλα.
Όμως γιατί δεν μας προετοιμάζει κανείς για την αποτυχία; Γιατί εξακολουθεί να υπερισχύει αυτή η αντίληψη του μαύρου ή άσπρου; Του όλα ή τίποτα; Ειδικά όταν αυτοί που το αναπαράγουν έχουν βιώσει την αποτυχία και γνωρίζουν πόσο μπορεί να σε σακατέψει αν δεν είσαι έτοιμος να την δεχτείς; Κάποιοι μπορεί να σκέφτονται: “Αφού το βίωσα εγώ, ας το βιώσεις κι εσύ”.
Πως μπορείς να την διαχειριστείς και τι μπορείς να μάθεις από αυτή;
Βασικά, δεν υπάρχει αποτυχία. Υπάρχει μόνο feedback ή όπως είναι γνωστό στα ελληνικά, ανατροφοδότηση. Η αποτυχία έχει κάτι τελεσίδικο μέσα της. Μετά από αυτή έρχεται το χάος. Αν όμως το δεις ως ανατροφοδότηση, τότε ξέρεις ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Μπορείς απλά να μάθεις κάτι από αυτό και να το κρατήσεις για παρακάτω.
Όταν βιώνεις την αποτυχία λοιπόν, αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να ξεπεράσεις το αρχικό σοκ. Εντάξει, απέτυχες. Τώρα τι;
Μόλις ξεπεράσεις την αρχική ζαλάδα, πρέπει να κάνεις έναν απολογισμό. Εφ΄όσον δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, έτσι και η αποτυχία σου δεν είναι απόλυτη. Κάτι έκανες σωστά, κάτι όχι. Σίγουρα αυτό που έκανες σωστά δεν ήταν αρκετό για να πετύχεις, όμως τι κέρδισες από όλη αυτή την διαδικασία;
Ποια είναι η γνώση που μπορείς να πάρεις από αυτό και πως μπορείς να την αξιοποιήσεις παρακάτω;
Ας πούμε ότι το πλάνο που ακολούθησες είχε κάποιες παραμέτρους. Πόσες από αυτές ήταν πετυχημένες και πόσες όχι; Πόσο σημαντικές είναι οι πετυχημένες και πόσο αυτές που δεν πέτυχαν;
Η σημαντικότερη ερώτηση παραμένει.
Εννοείται ότι δεν θα το βάλεις κάτω. Δεν θα τα παρατήσεις. Η επόμενη προσπάθεια που θα κάνεις θα είναι εμπλουτισμένη με τη γνώση που έχεις ήδη και οι παράγοντες που μπορεί να σε οδηγήσουν στην αποτυχία θα είναι ακόμη λιγότεροι. Ακόμη κι αν πάλι δεν τα καταφέρεις, θα προσπαθήσεις, ξανά και ξανά.
Δεν θα το βάλεις κάτω γιατί αυτό δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Κάθε μη επιτυχημένη προσπάθεια πρέπει να σε κάνει πιο δυνατό και πιο αποφασισμένο για το επόμενο βήμα. Ένα πιο σίγουρο βήμα γιατί θα είσαι έτοιμος. Θα ξέρεις και θα έχεις προβλέψει περισσότερα.
Η αποτυχία είναι αρνητική και μπορεί να σου στερήσει τη θέληση για να πας παρακάτω. Μπορεί να προκαλέσει απώλεια αυτοπεποίθησης, κακή προσωπική εικόνα, έλλειψη κινήτρου και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα απόδοσης.
Η ανατροφοδότηση από την άλλη όμως είναι θετική και μπορεί να σου δώσει τα εφόδια που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις. Μπορείς να μάθεις από τα λάθη σου, να σε βοηθήσει να κάνεις μεγαλύτερη προσπάθεια, να αλλάξεις συμπεριφορά ή και να επαναπροσδιορίσεις τις προτεραιότητές σου.
Εσύ τι επιλέγεις;
