Νικάς το Θάνατο, όταν ζεις μια Ευτυχισμένη Ζωή!

Η καρδιά σταματάει να χτυπά, η θερμοκρασία του σώματος πέφτει και το σώμα μας βυθίζεται στην απόλυτη αδράνεια.

Ο θάνατος, το τέλος της βιολογικής ζωής έχει έρθει.

Ο πόνος για τους εναπομείναντες συγγενείς και φίλους είναι αφόρητος, έντονος και ψυχοφθόρος. Είναι η στιγμή εκείνη που η φυσική επαφή με τον άνθρωπο που αγαπάμε, χάνεται για πάντα, δε θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να αγκαλιάσουμε και να περάσουμε όμορφες στιγμές με εκείνον.

Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, είναι το μόνο σίγουρο πράγμα σε αυτή τη ζωή.

Η ύπαρξή του έχει προκαλέσει ανά τους αιώνες φόβο, μυστήριο αλλά και πιο έντονη διάθεση για ζωή.

Είναι η σημαντικότερη αιτία για την ύπαρξη και τη διατήρηση της θρησκευτικής πίστης ανά τους αιώνες και ο λόγος που τόσοι άνθρωποι προσφεύγουν σε εκείνη για να μειώσουν το αίσθημα φόβου που τους δημιουργεί.

Ο μεγάλος Πλάτωνας περιγράφει τον ορισμό της φιλοσοφίας, όχι ως τη μελέτη της δικαιοσύνης ή της κοσμογονίας, αλλά ως τη μελέτη του θανάτου. Και μάλιστα, του δικού μου θανάτου.

Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος φιλοσοφεί διότι επιθυμεί να γαληνεύσει μέσα του το φόβο που του δημιουργεί το σίγουρο και αναπόφευκτο τέλος της ζωής του.

Αυτός που φεύγει, αυτοί που μένουν

Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι πως ο θάνατος επηρεάζει αρνητικά τους ανθρώπους που μένουν πίσω και όχι εκείνον που φεύγει.

Είναι σκληρή η αλήθεια, αλλά πονάμε για εμάς και για τα συναισθηματικά και υλικά οφέλη που χάνουμε με την απώλεια του ανθρώπου που φεύγει. Ο άνθρωπος που φεύγει μπορεί να λυτρώθηκε από έναν αφόρητο σωματικό πόνο και να ηρέμησε, μπορεί να πηγαίνει σε ένα καλύτερο μέρος αν κάποιος πιστεύει σε μετά θάνατο ζωή. Η απώλεια στιγματίζει εμάς και όχι τον αποθανόντα.

Μπορούμε με την προσπάθεια να ομορφαίνουμε τη ζωή να κάνουμε το θάνατο να φαντάζει μικρός και αδύναμος. Δεν έχει σημασία να νικήσουμε εκείνον, αλλά να κερδίσουμε τη ζωή και να μην του επιτρέψουμε να μας δημιουργεί φόβο και να κυριαρχεί επάνω μας.

Η κάθε ημέρα που ξημερώνει, ας μας βρίσκει ευτυχισμένους και όχι γεμάτους από ανούσιες και άσχημες σκέψεις που μας νεκρώνουν συναισθηματικά τις ώρες που είμαστε ζωντανοί.

Θες να αρχίσεις να χαίρεσαι τη ζωή σου; Δες εδώ

Ας κερδίζουμε τη ζωή

Η ζωή μας είναι ένα σύντομο αλλά συνάμα και ένα μοναδικό ταξίδι, το οποίο έχουμε κληθεί να ζήσουμε. Είμαστε τυχεροί διότι γεννηθήκαμε και κερδίσαμε την ευκαιρία της ζωής, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες.

Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι δεν πρόκειται να γεννηθούν ποτέ. Και όπως έχει πει και ο Richard Dawkins: «πώς τολμάμε να κλαψουρίζουμε για την επιστροφή μας στην κατάσταση από την οποία άλλοι άνθρωποι δεν πρόκειται να αναδυθούν ποτέ;»

Ο θάνατος μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και προτρεπτικά, ώστε να αποφασίσουμε να ζήσουμε τη ζωή μας ελεύθερα, χωρίς να αλλάξουμε για να κερδίσουμε την αγάπη και την αποδοχή των άλλων. Μπορεί να μας διδάξει πως η κακία μας καταστρέφει και είναι μάταιη, ακόμα και αν μπορείς να αγαπήσεις κάποιους ανθρώπους, δεν πρέπει να τους πληγώσεις με τα έργα σου.

Βλέποντας το γεγονός πως η ζωή τελειώνει, αυτό μπορεί να εμφυσήσει μέσα μας την επιθυμία για πρόοδο και προσωπική ανέλιξη, για προσφορά και αγάπη. Δεν έχει σημασία να ζήσεις για πάντα, αλλά η ζωή σου να είναι αληθινή και ευτυχισμένη. Η παροδικότητα δεν είναι ματαιότητα, αλλά η συνειδητοποίηση πως ακόμα και το λίγο όταν είναι αληθινό είναι αρκετό και πλήρες.

Δεν πρόκειται να αποφύγουμε το θάνατο, αργά ή γρήγορα θα βιώσουμε την επιστροφή μας στη γη. Μπορούμε όμως να αποφύγουμε μία μίζερη ζωή, μία ζωή στην οποία αρνούμαστε τον εαυτό μας και την ευκαιρία να ευτυχήσουμε.

Και αυτό πρέπει να είναι η επιθυμία μας: να κερδίσουμε την ομορφιά της ζωής και να τη ρουφήξουμε σαν ένα παλιό και καλό κρασί. Να γίνουμε αυθεντικοί και πλάσματα που θέλουν να κάνουν τον κόσμο αυτό ομορφότερο και ποιοτικότερο.

Ας μη φοβόμαστε, ας ατενίζουμε τη ζωή με αισιοδοξία, γνωρίζοντες πως μόνο αυτό έχει πραγματική σημασία. Ο σπουδαίος μας φιλόσοφος Επίκουρος, επιθυμώντας να διαλύσει το φόβο που προκαλεί ο θάνατος στον άνθρωπο, μας γράφει στην περίφημη επιστολή προς Μενοικέα:

«Δε φοβάμαι το θάνατο. Όσο ζω είναι μακριά από εμένα, και όταν εκείνος έρθει εγώ δε θα βρίσκομαι πια εκεί.»

Ο σπουδαίος φιλόσοφος μάς δείχνει τον τρόπο που μπορούμε να σκεφτόμαστε ώστε να αποβάλλουμε τις αγχώδεις και έντονα τρομοκρατικές σκέψεις.

Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε λοιπόν το θάνατο και ας ξεκινήσουμε να εκτιμάμε περισσότερο τη ζωή, τους ανθρώπους και τη μαγεία που περιέχει!

Δεν έχει σημασία να νικήσουμε το θάνατο έτσι και αλλιώς, αυτό που αξίζει είναι να κερδίσουμε τη ζωή!